Oferujemy produkty jednego z największych producentów modyfikowanych silikonów oraz dostarczamy tworzywa, które w zastosowaniu do budowy form i narzędzi spełniają najwyższe wymogi i oczekiwania.

Oferta obejmuje cztery główne grupy silikonowych elastomerów formierskich:

• Silikony polikondensacyjne dużej wytrzymałości

• Silikony polikondensacyjne małej wytrzymałości

• Formierskie silikony addytywne

• Silikony specjalne

Silikony formierskie są stosowane jako materiał do wykonania form już od kilku dekad. Silikon formierski (silikon do odlewów) znajduje zastosowania w wielu gałęziach przemysłu, przy wykorzystaniu różnych mediów odlewniczych oraz procesów przetwórczych. Silikony na formy posiadają naturalne właściwości, które czynią je doskonałym materiałem do wykonania form.

Silikony na formy (silikon formierski, silikon do odlewów) mają wiele zalet: idealne odwzorowanie detali, doskonałe własności samorozdzielające, trwałość i wytrzymałość, dobra odporność na rozdarcie i wydłużenie, mały skurcz oraz prostota użycia.

Zastosowania (przykłady):

• Prototyping – wykonywanie form do zastosowań technicznych i przemysłowych
• Renowacja zabytków i sztuka – wykonywanie form pomników, artefaktów i skamieniałości archeologicznych, stiuków dekoracyjnych i artystycznego odlewnictwa
• Pamiątki i gadżety – wykonywanie form do małych i średnich pamiątek i figurek
• Ceramika – wzorce i formy do artystycznego, przemysłowego i domowego wytwarzania ceramiki i porcelany
• Tamponodruk – wykonywanie tamponów roboczych do tej techniki
• Obuwnictwo / Podeszwy butów – wykonywanie form do podeszw w procesie wykonywania (odlewania) form aluminiowych
• Formy do odlewania pianek poliuretanowych
• Formy do odlewania żywic
• Formy do odlewania żywności (czekolada, cukier)
• Odlewnictwo – wykonywanie form do odlewania stopów niskotopliwych, negatywy do odlewania żywicznych modeli
• Skóra i drewno – wytwarzanie form do powierzchni imitujących skórę (reprodukcji z powłok PU) i drewno (odlewanie betonu i żywic)
• Wyroby gipsowe i betonowe – do reprodukcji elementów architektonicznych i technicznych
• Film i teatr – silikony wykorzystuje się do tworzenia efektów specjalnych, rekwizytów, elementów animacyjnych, protetyki i scenografii

Silikony polikondensacyjne kontra silikony addytywne

Do stworzenia silikonów formierskich RTV-2 wykorzystuje się dwa rodzaje reakcji chemicznych: systemy kondensacyjnego utwardzania w których wykorzystuje się katalizatory na bazie cyny oraz systemy addycyjnego utwardzania, które wykorzystują katalizatory platynowe. Chociaż produkty końcowe mogą być bardzo podobne obie grupy mają kilka kluczowych różnic, które zawsze powinny być rozpatrywane przy dokonaniu wyboru odpowiedniego produktu.

Różnice między tymi dwoma systemami nie powinny być rozpatrywane w kategoriach pozytywnych czy negatywnych, ale raczej właściwości, które zapewnią korzyści dla różnych zastosowań.

Główne różnice:

Silikony addytywne	Silikony polikondensacyjne
Mały skurcz, poniżej 0,1% Nieznacznie wyższa wytrzymałość na rozciąganie Nieco twardsze gumy Wymagają zachowania precyzyjnych proporcji i dokładnego mieszania Katalizator platynowy może zostać „zatruty” * (patrz uwaga poniżej) Dobra odporność na ścieranie Można przyspieszyć za pomocą podwyższania temperatury Tolerancja na dodanie olejów silikonowych jako zmiękczacza	Mniejsze koszty Szerszy asortyment Mniej wrażliwe na dokładność proporcji mieszania Dostępne, łatwe w użyciu środki tiksotropujące Dostępność akceleratora przyspieszającego utwardzanie Możliwość mieszania ze sobą różnych silikonów w celu osiągnięcia pożądanej twardości

W przypadku gdy aplikacja wymaga dobrej stabilności wymiarowej np. precyzyjnej formy, prototypowania, tworzenia wzorców lub bardzo dużych obiektów preferujemy wybór silikonów addytywnych. Jednakże poziomy skurczy dobrych silikonów polikondensacyjnych są także bardzo niskie, wynoszą około 0,5%. Własności reprodukcyjne jak i samorozdzielające obu materiałów są doskonałe, podobnie jak odwzorowanie bardzo drobnych szczegółów.

* Katalizatory platynowe stosowane do utwardzania wszystkich silikonów addytywnych są podatne na atak określonych związków chemicznych, co z kolei może prowadzić do zahamowania utwardzania, czego następstwem jest tylko częściowe utwardzenie produktu. Należy unikać podczas procesu wytwarzania i przechowywania kontaktu nieutwardzonych składników z następujących związkami chemicznymi: azot, siarka, fosfor, arsen, katalizatory cynoorganiczne, stabilizatory PVC, utwardzacze żywic epoksydowych, gumy wulkanizowane siarką i silikonami polikondensacyjnymi.